Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Επέστρεψα δριμύτερη!

Καλησπέρα !!!

Θα αφήσω ασχολίαστο το γεγονός ότι έχω δυο μήνες να σας γράψω, αλλά θα σας πω πως δεν παρέλειπα να επισκέπτομαι τα μπλογκοσπιτάκια και να διαβάζω αυτά που γράφατε. Καιρός να προχωρήσω σε αυτά που έχουν συμβεί το διάστημα των δυο μηνών.

Καταρχήν, η σύμβαση με τη δουλειά έληξε και ξαναπέρασα τις πόρτες του ΟΑΕΔ. Μπορώ να πω ότι κουράστηκα πολύ, νέος θεσμός της επιτροπής που ήμουν, καλύπταμε πέντε Δημοτικά Σχολεία, λίγο το χρονικό διάστημα για ολοκληρωμένη υποστήριξη γονέων και παιδιών. Παρά την κούραση, σωματική και ψυχολογική, λέω δόξα το Θεό που είχα μια δουλειά μετά από δυο χρόνια ανεργίας. Τώρα περιμένω τη φετινή προκήρυξη για το Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό και ελπίζω να με ξαναπάρουν τη φετινή σχολική χρονιά.

Κεφάλαιο ΑΣΠΑΙΤΕ

Αυτό το κεφάλαιο ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Στις 30 Ιουνίου έγινε η ορκομωσία και έχω πλέον στα χέρια μου το πολυπόθητο Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας με βαθμό 9,8 Άριστα( έχω φωτογραφία παρακάτω από το N. Nanev.) Θα μου λείψουν κάποια συγκεκριμένα άτομα, αλλά πάνω απ' όλα η Ευαγγελία στη γραμματεία που για ότι χρειαζόμουνα ήταν εκεί για να με βοηθήσει.

Αφού τελείωσα με όλα αυτά, ήρθε η ώρα των διακοπών. Πήρα το Λευτέρη και πήγαμε Σάμο. Οι γονείς του Γιάννη, πάνε κάθε καλοκαίρι εκεί οπότε ήταν ευκαιρία για να δουν και τον μικρό. Μείναμε μια εβδομάδα , κάναμε τα μπάνια και τις βόλτες μας στο Καρλόβασι. Eγώ μπορώ να πω πως ξεκουράστηκα και ο Λευτέρης χόρτασε παιχνίδι με τα παιδιά στην πλατεία του χωριού (μέναμε στα Κονταίικα).

Και φτάνω στο τελευταίο θέμα που με απασχολεί το τελευταίο διάστημα. Το κόψιμο της πάνας του τρίχρονου Λευτέρη. Συζήτησα με τον παιδίατρο και μου λέει να μην τον ζορίσω γιατί μάλλον είναι ανώριμος γι' αυτό και αν ζοριστεί θα μας γυρίσει μπούμερανγκ με ουρολοιμώξεις και δυσκοιλιότητα. Έτσι, ξεκινήσαμε σιγά σιγά να βάζουμε βρακάκι και να δούμε πως τα πάει. Ατυχήματα πολλά, δεν λέω τίποτα, δυο φορές που τα κατάφερε τον επιβράβευσα. Γνώμες πολλές.... "Μην του βάζεις πάνα όταν πάτε βόλτα, κράτα αλλαξιές μαζί σου, να τον βάζεις κάθε μισή ώρα στο γιογιό" και άλλες πολλές που μ' έχουν φτάσει σε σημείο να στεναχωριέμαι και να μην ξέρω τι να κάνω, επειδή δεν τα καταφέρνει. 

Τελικά τι είναι σωστό και τι είναι λάθος;
Οποιοδήποτε σχόλιο που θα μπορούσε να με βοηθήσει είναι ευπρόσδεκτο. 

Ελπίζω να μη σας κούρασα.