Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη πεις!

Αυτή η παροιμία είναι η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό σήμερα.

Όπως σας είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτηση, ο Λευτέρης ξεκίνησε στον παιδικό σταθμό και δεν είχαμε πρόβλημα. Οι βρεφοκόμοι μου έλεγαν πως με αναζητούσε κάποιες στιγμές και αν κάτι δεν του άρεσε. Μάλιστα σε Σαββατοκύριακο που μεσολάβησε όταν ξύπνησε και του είπα πως δεν έχει παιδικό σταθμό, απογοητεύτηκε. 

Πριν προχωρήσω, να σας δείξω και τι έφτιαξαν στον παιδικό λόγω της γιορτής που είχαμε εδώ στο χωριό.

Ερχόμαστε τώρα στις τελευταίες μέρες.

Ο μικρός πέρασε μια ίωση και έμεινε στο σπίτι δυο -τρεις μέρες. Πήγαμε στον παιδικό τη μια μέρα και άρχισε να μην θέλει να μείνει. Αφού τα κατάφερα και έφυγα, με πήραν τηλέφωνο μετά από καμία ώρα να πάω να τον πάρω γιατί είχε κάνει εμετό (τι σας γράφω τώρα, χίλια συγγνώμη). Πέρασα τις ενοχές , "εγώ η κακιά η μάνα που έστειλα το παιδί και τους τα έβγαλε εκεί". Πιο πολύ ένιωσα έτσι με τον τρόπο που μου μίλησε η άλλη βρεφοκόμος και όχι αυτή που έχει στην τάξη της το Λευτέρη. 

Την επόμενη έμεινε σπίτι και σήμερα πήγαμε ξανά.

Φτάσαμε, μπήκε μέσα και μόλις του έδωσα το παγούρι για να κρεμάσουμε τη τσάντα, ξεκίνησε να κλαίει και να φωνάζει να πάμε σπίτι. Παιδιά τι να σας πω, σφίκτηκε η καρδιά μου. Ήρθε η υπεύθυνη της τάξης του τον πήρε αγκαλιά και μου είπε να μην ανησυχώ... "είναι η προσαρμογή". 

Έφυγα και κοιτούσα το κινητό για μια ώρα μην τυχόν με πάρουν τηλέφωνο.

Ενοχές στο φουλ.

Μόνο εγώ αισθάνομαι έτσι;;;


UPDATE: Πήγα κανονικά το μεσημέρι να τον πάρω. Είδα πως φορούσε άλλα ρούχα και ρώτησα αν έγινε κάτι. Ο πονηρός το πρωί, έκανε επίτηδες εμετό (το θυμόταν από την προηγούμενη φορά που πήγα να τον πάρω). Αφού τον άλλαξαν, μου είπαν πως με αναζήτησε πάλι για λίγο αλλά ούτε έκλαψε και συνέχισε να παίζει με τα άλλα παιδάκια.  

Πρώτη μέρα στο σχολείο!

Καλησπέρα!!!

Πριν από λίγο καιρό, εγώ όπως και άλλες μαμάδες, έστειλα τα δικαιολογητικά για τους παιδικούς σταθμούς μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ. Αναρτήθηκαν οι οριστικοί πίνακες και ο Λευτέρης ήταν μέσα λίστα (να σας πώ την αλήθεια δεν το περίμενα γιατί δεν είχαμε πολλά μόρια).

Πρώτη του Σεπτέμβρη, πήγαμε στον παιδικό σταθμό για να κάνουμε την εγγραφή και να μας πουν τι χρειάζεται να έχει μαζί του. Η υπεύθυνη του παιδικού μου είπε πως θα μ'ενημέρωνε πότε να πάρω τον μικρό, γιατί παίρνουν τα παιδιά σταδιακά για καλύτερη προσαρμογή. Μετά από εκεί βγήκαμε για τα απαραίτητα ψώνια, ξέρετε τσάντα, παγούρι κ.τ.λ.

Την Παρασκευή, ήταν η πρώτη μέρα που θα πήγαινε στον παιδικό. Έπαθε μια μικρή κρίση πριν φύγουμε από το σπίτι. Ήθελε να πάει στον παιδικό, αλλά η τσάντα του να μείνει στο δωμάτιό του για να μην χαλάσει. Ευτυχώς το ξεπέρασε γρήγορα και ξεκινήσαμε στην ώρα μας. Για πρώτη μέρα θα έμενε μια ώρα. Με το που φτάσαμε και είδε τα παιδάκια, τρελάθηκε. Εγώ ήμουν μες στο άγχος , γιατί δεν είναι και το πιο εύκολο παιδί και πρώτη φορά τον αφήνω κάπου με άτομα που δεν γνωρίζει. Ευτυχώς με καθησύχασαν και έφυγα πιο ήρεμη.

Όταν πήγαμε να τον πάρουμε με τον Γιάννη, ο Λευτέρης δεν ήθελε να φύγει από την τάξη. Μου είπαν ότι με αναζήτησε μια φορά αλλά μέχρι εκεί. Ούτε φώναξε, ούτε έκλαψε. Για να δούμε πως θα τα πάει όταν μείνει πιο πολλές ώρες.

Τώρα που ξαναβλέπω τη φωτογραφία συνειδητοποιώ πως το παιδί μου έχει μεγαλώσει πάρα πολύ.(Τώρα μίλησε η μαμά κουκουβάγια).

Πως ήταν η δική σας πρώτη μέρα στο σχολείο;

Επέστρεψα δριμύτερη!

Καλησπέρα !!!

Θα αφήσω ασχολίαστο το γεγονός ότι έχω δυο μήνες να σας γράψω, αλλά θα σας πω πως δεν παρέλειπα να επισκέπτομαι τα μπλογκοσπιτάκια και να διαβάζω αυτά που γράφατε. Καιρός να προχωρήσω σε αυτά που έχουν συμβεί το διάστημα των δυο μηνών.

Καταρχήν, η σύμβαση με τη δουλειά έληξε και ξαναπέρασα τις πόρτες του ΟΑΕΔ. Μπορώ να πω ότι κουράστηκα πολύ, νέος θεσμός της επιτροπής που ήμουν, καλύπταμε πέντε Δημοτικά Σχολεία, λίγο το χρονικό διάστημα για ολοκληρωμένη υποστήριξη γονέων και παιδιών. Παρά την κούραση, σωματική και ψυχολογική, λέω δόξα το Θεό που είχα μια δουλειά μετά από δυο χρόνια ανεργίας. Τώρα περιμένω τη φετινή προκήρυξη για το Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό και ελπίζω να με ξαναπάρουν τη φετινή σχολική χρονιά.

Κεφάλαιο ΑΣΠΑΙΤΕ

Αυτό το κεφάλαιο ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Στις 30 Ιουνίου έγινε η ορκομωσία και έχω πλέον στα χέρια μου το πολυπόθητο Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας με βαθμό 9,8 Άριστα( έχω φωτογραφία παρακάτω από το N. Nanev.) Θα μου λείψουν κάποια συγκεκριμένα άτομα, αλλά πάνω απ' όλα η Ευαγγελία στη γραμματεία που για ότι χρειαζόμουνα ήταν εκεί για να με βοηθήσει.

Αφού τελείωσα με όλα αυτά, ήρθε η ώρα των διακοπών. Πήρα το Λευτέρη και πήγαμε Σάμο. Οι γονείς του Γιάννη, πάνε κάθε καλοκαίρι εκεί οπότε ήταν ευκαιρία για να δουν και τον μικρό. Μείναμε μια εβδομάδα , κάναμε τα μπάνια και τις βόλτες μας στο Καρλόβασι. Eγώ μπορώ να πω πως ξεκουράστηκα και ο Λευτέρης χόρτασε παιχνίδι με τα παιδιά στην πλατεία του χωριού (μέναμε στα Κονταίικα).

Και φτάνω στο τελευταίο θέμα που με απασχολεί το τελευταίο διάστημα. Το κόψιμο της πάνας του τρίχρονου Λευτέρη. Συζήτησα με τον παιδίατρο και μου λέει να μην τον ζορίσω γιατί μάλλον είναι ανώριμος γι' αυτό και αν ζοριστεί θα μας γυρίσει μπούμερανγκ με ουρολοιμώξεις και δυσκοιλιότητα. Έτσι, ξεκινήσαμε σιγά σιγά να βάζουμε βρακάκι και να δούμε πως τα πάει. Ατυχήματα πολλά, δεν λέω τίποτα, δυο φορές που τα κατάφερε τον επιβράβευσα. Γνώμες πολλές.... "Μην του βάζεις πάνα όταν πάτε βόλτα, κράτα αλλαξιές μαζί σου, να τον βάζεις κάθε μισή ώρα στο γιογιό" και άλλες πολλές που μ' έχουν φτάσει σε σημείο να στεναχωριέμαι και να μην ξέρω τι να κάνω, επειδή δεν τα καταφέρνει. 

Τελικά τι είναι σωστό και τι είναι λάθος;

Οποιοδήποτε σχόλιο που θα μπορούσε να με βοηθήσει είναι ευπρόσδεκτο. 

Ελπίζω να μη σας κούρασα.

Καλό καλοκαίρι !

Να'μαι πάλι εδώ!!

Εγώ λέω καλό καλοκαίρι, αλλά ο καιρός δεν μας κάνει τη χάρη!

Το ξέρω πως εξαφανίστηκα, αλλά πραγματικά δεν προλάβαινα να μπω για να σας γράψω. 

Βρίσκομαι σε φάση εξεταστικής στην ΑΣΠΑΙΤΕ και στο τέλος της σύμβασης της δουλειάς μου.

Μου έπεσαν όλα μαζί και να σας πω την αλήθεια, δεν άντεξα και λύγισα. Όχι τόσο στην ΑΣΠΑΙΤΕ , όσο στη δουλειά. 

Είναι πολύ δύσκολο να συνεργάζεσαι με άτομα τα οποία έχουν κάποια παραπάνω προσόντα, όπως μεταπτυχιακά και διδακτορικά.Εγώ ούτε μεταπτυχιακό έχω, ούτε διδακτορικό γιατί δεν είχα την οικονομική άνεση να τα κάνω, τα δίδακτρα των μεταπτυχιακών είναι λίγο στα ύψη. 

Πιστεύω πως είμαι καλή στη δουλειά μου, όταν οι άνθρωποι που συναντώ, με ευχαριστούν που τους βοήθησα. Όταν άλλοι συνάδελφοι, έχουν ένα καλό λόγο να πουν για μένα. 

Όλα αυτά έφτασα σε σημείο να τ' αμφισβητώ, γιατί κάποιος είχε την άποψη ότι επειδή δεν "φαίνομαι" (συνεργαζόμουν με τους γονείς και όχι με τα παιδιά), δεν έχω κάνει τη δουλειά μου. Έφτασα σε σημείο να ξυπνάω και να μην θέλω να παώ να δουλέψω. Πρώτη φορά στη ζωή μου, ξεκίνησα να μετράω τις μέρες για να τελειώσω και να ξεκουραστώ. Ευτυχώς, οι δικοί μου άνθρωποι ήταν εκεί για να με συνεφέρουν. 

Το μόνο που σκέφτομαι τώρα είναι η οικογένειά μου και πως θα περάσω μαζί τους το καλοκαίρι.

Happy blog-anniversary!!!

Έστω με μερικές μέρες καθυστέρηση, δεν θα μπορούσα να μην γράψω για τα πρώτα γενέθλια του μπλόγκ μου.

Ούτε που κατάλαβα πως πέρασε ένας χρόνος, γι αυτό έχουμε και λέμε....

Πρώτη ανάρτηση 25 Απριλίου 2013.

Από τότε έχω γράψει 56 αναρτήσεις (μαζί με αυτή 57).

Το μπλογκοσπιτάκι μου το ακολουθούν 91 άτομα μέσω GFC και 44 μέσω Bloglovin.

Σύνολο προβολών σελίδας 9.819.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που επισκέπτεστε το μπλόγκ μου, διαβάζετε τις σκέψεις μου και γράφετε τα σχόλιά σας. 

Εύχομαι μέχρι τα επόμενα γενέθλιά του, να παίζω το blogging στα δάχτυλα.

Πολλά φιλιά

It's his party!!!!

Καλησπέρα!!!

Πως περνάτε στη μπλογκογειτονιά;;

Εγώ κουράστηκα χθες αλλά άξιζε τον κόπο. Ο λόγος τα γενέθλια του Λευτέρη.

Στην αρχή είχα πει πως δεν θα έκανα απολύτως τίποτα. Έλα όμως, που μ' έκραξε η αδερφή μου. "Κάνε κάτι, όχι πολλά πράγματα. Να χαρεί και ο μικρός" . Και έτσι αποφάσισα να το κάνω.

Δεν κάλεσα κόσμο, εμείς, η οικογένεια της αδερφή μου και η μαμά μου.

Σαν θέμα είχαμε τον Κεραυνό Mcqueen από την ταινία της Disney.

Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τα κορίτσια στη σελίδα Μαμαδο-blogs , την Ιωάννα του syros2js και τη Μάρθα που  σχολίασαν στις αναρτήσεις μου και μου έδωσαν ιδέες. Επίσης, να ευχαριστήσω την ανιψιά μου Αναστασία που με βοήθησε να φτιάξω όλα αυτά.

Έχουμε και λέμε.

Καταρχήν , έφτιαξα banner με το happy birthday. Το αρχείο για τα σημαιάκια θα το βρείτε ΕΔΩ

Μια αφίσα . Η ιδέα είναι από ΕΔΩ

Στα ποτηράκια τύπωσα και κόλλησα κεραυνούς. Η εικόνα είναι από ΕΔΩ

Την τούρτα την έφτιαξα μόνη μου. Για την διακόσμηση χρησιμοποίησα πουράκια caprice, m&m's, νιφάδες λευκής και μαύρης σοκολάτας. Από το jumbo αγόρασα τα δυο αυτοκινητάκια και στην κορδέλα, βρήκα από ΕΔΩ κενό το logo της ταινίας, το επεξεργάστηκα στο picmonkey, το τύπωσα και το κόλλησα στην κορδέλα της τούρτας.

Πως σας φαίνονται;

Εύχομαι του χρόνου να είμαστε καλά και να του ξανακάνουμε πάρτυ .

Σαν σήμερα....

Καλησπέρα, καλησπέρα!

Μην σας ξεγελά ο τίτλος της ανάρτησης.

 Δεν πρόκειται να κάνω αναδρομή σε γεγονότα της ιστορίας.

Η δική μου αναδρομή ξεκινάει το Σάββατο 9 Απριλίου 2011 και ώρα 8.15 π.μ. Εκείνη την ημέρα, πήρα το βαλιτσάκι μου και πήγα στην κλινική για να γεννήσω.

Οι ώρες περνούσαν , η διαστολή 3 και οι πόνοι όλο και δυνάμωναν . Στις 3 το μεσημέρι ζήτησα την επισκληρίδιο γιατί δεν άντεχα άλλο η γυναίκα (παρά τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού).

Πέντε παρά κάτι το απόγευμα , ο μικρός έκανε αλλοίωση παλμών. Η γιατρός μου είπε πως πρέπει να μπω αμέσως χειρουργείο. Για πότε ήρθε ο αναισθησιολόγος για τη δεύτερη δόση επισκληριδίου, ο δεύτερος γιατρός, ο παιδίατρος και το υπόλοιπο προσωπικό ούτε που το κατάλαβα. Εμένα μου ο χρόνος μου φάνηκε αιώνας μέχρι ν' ακούσω το κλάμα του και να μου πουν πως είναι καλά.

Ώρα γέννησης 17:10.

Ένα θα σας πω . Μετά μετρούσαν πολλές φορές τα εργαλεία και τις γάζες , μην τυχόν και είχαν ξεχάσει κάτι τόσο γρήγορα που έγινε το χειρουργείο.

Έτσι, λοιπόν, πέρασαν τρία χρόνια από τότε. Βλέπω πόσο έχει μεγαλώσει και δεν το πιστεύω. Κάθε μέρα με εκπλήσσει όλο και πιο πολύ.

Λευτέρη μου , χρόνια σου πολλά . Να σε χαιρόμαστε και πάντα να είσαι γερός και δυνατός.

Σ' αγαπάμε πάρα πολύ

Πάει και ο Μάρτης!!!

Τελευταία μέρα του Μαρτίου σήμερα και ούτε που κατάλαβα πως πέρασε αυτός ο μήνας. 

Ένας μήνας με: πολλά up και down συναισθήματα από εμένα, πολύ τρέξιμο, πολύ διάβασμα και με γενέθλια.

Καταρχήν είχα τα δικά μου γενέθλια που δεν κάναμε τίποτα ιδιαίτερο λόγω Καθαράς Δευτέρας. Μετά ήταν τα γενέθλια του αδερφού μου, που δυστυχώς μένει πια στην Αυστραλία, του γαμπρού μου και σήμερα είναι της αδερφής μου. Μόλις συνειδητοποίησα πως της μίλησα στο τηλέφωνο και δεν της είπα χρόνια πολλά. Θα την επισκεφτώ μετά για να επανορθώσω.

Για μένα τώρα τι να σας πώ...Θα καταντήσω γραφική λέγοντας ότι τρέχω σαν τον Βέγγο. Από τη μια η δουλειά, από την άλλη η σχολή, η οικογένεια, το σπίτι, αρχίζω να βγαίνω λίγο off. Ίσως γι'αυτό να ήμουν μια πάνω, μια κάτω. Που θα πάει, ο Ιούνιος είναι κοντά και θα μπορέσω να ησυχάσω.

Κοντεύουν και τα γενέθλια του Λευτέρη. Έχω σκεφτεί για θέμα τον Κεραυνό Mcqueen. Αν έχετε ιδέες για διακόσμηση πείτε μου γιατί δεν ξέρω πως να ξεκινήσω. Δεν κάνουμε, ακόμη, πάρτυ με πολύ κόσμο γιατί πιστεύω πως ο Λευτέρης δεν συνειδητοποιεί γιατί γίνεται όλο αυτό. Έχει πολλά γενέθλια μπροστά του για να τα γιορτάσει όπως θέλει.

Αυτά τα ολίγα. Για πείτε μου εσείς τα νέα σας.

Happy birthday to me!!

Καλησπέρα!!!

Καλό μήνα !!!

Όπως καταλαβαίνετε και από τον τίτλο , σήμερα γιορτάζω τα γενέθλιά μου.

 Κεράκια και τούρτα δεν είχα σήμερα, λόγω Καθαρής Δευτέρας (μάλλον έπρεπε να βάλω κεράκια στον χαλβά), είχα όμως την οικογένεια μου και πολλές ευχές από άτομα που με θυμήθηκαν. 

Μόνο ο καιρός μας τα χάλασε που ήταν βροχερός και μείναμε μες στο σπίτι.

 

Εσείς πως περάσατε σήμερα;;;

Η επιστροφή της ασώτου!!!

Καλησπέρα , καλησπέρα!!!

Σας έλειψα;;;;;

Εμένα πάντως μου λείψατε πολύ.

Λοιπόν, τελείωσα με τις εργασίες μου, σήμερα παρέδωσα την τελευταία, έδωσα  τις εξετάσεις στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε  και περιμένω τις βαθμολογίες. Το δεύτερο εξάμηνο ξεκινάει την Τρίτη και περιμένω να δω πως θα τα πάω.

Σε ότι αφορά τη δουλειά, όλα πάνε καλά. Μου πρότειναν δουλειά σε άλλο σχολείο και έτσι άλλαξα χώρο εργασίας. Για το μόνο πράγμα που στεναχωρέθηκα ήταν γιατί άφησα μόνη της την ψυχολόγο που μοιραζόμασταν το γραφείο και συνεργαζόμασταν άψογα  . Ρενάτα πρόσεχε την έκθεση στο DNA, ξέρεις εσύ!!!

Σαν μαμά κουκουβάγια και σαν σύζυγος θέλω να σας δείξω τους άντρες της ζωής μου . Η φωτογραφία είναι λίγο πριν πάμε στο γάμο ενός πολύ φιλικού μας ζευγαριού.

Το μικρό αντράκι και εγώ είμαστε άρρωστοι αυτές τις μέρες αλλά που θα πάει θα περάσει!!!

Πολλά φιλιά.

Και τώρα τα κεφάλια μέσα!

Καλησπέρα!!!

Το ξέρω είμαι απαράδεκτη που παραμέλησα το μπλόγκ μου , αλλά πραγματικά δεν προλάβαινα.

Έχουμε και λέμε :  

Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε : Έχω να τελειώσω τρεις εργασίες , αν ξέρει κάποιος από φιλοσοφία της παιδείας ας μου στείλει μήνυμα να πάρω καμία ιδέα. Είχαμε να κάνουμε δυο δεκαπεντάλεπτες πρακτικές διδασκαλίας. Την πρώτη φορά έκανα να συνέλθω δυο μέρες από το άγχος . Τη δεύτερη , το άγχος υπήρχε αλλά ένιωσα πως τα πήγα καλύτερα. Μέσα Φεβρουαρίου , ξεκινάει η εξεταστική και ο Θεός να βάλει το χέρι του.

ΔΟΥΛΕΙΑ: Μετά από δυο χρόνια ανεργείας, ξεκίνησα δουλειά . Ο μισθός χαμηλός, αφού τοποθετήθήκα μέσω του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ, αλλά τουλάχιστον θα μαζέψω προϋπηρεσία.

Έχει ξεκινήσει και ο Γιάννης να δουλεύει. Οπότε , όπως καταλαβαίνετε, προσπαθούμε οικογενειακώς να μπούμε σε πρόγραμμα.

Εσείς πως περνάτε;;;

Καλή χρονιά!!! Happy new year!!!

Καλημέρα!!!!

Θέλω να ευχηθώ σε όλη τη μπλογκογειτονιά καλή χρονιά!

Το 2014 να είναι καλύτερο από το 2013 ,γεμάτο ευτυχία, δημιουργία και πάνω απ'όλα υγεία!